ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ*
Ενώ βρισκόμουν σε αποστολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Τόγκο, με έκπληξη μου παρακολούθησα από τον ηλεκτρονικό Τύπο ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας προέβη την περασμένη Δευτέρα σε μια νέα γενναιόδωρη προσφορά την οποία μάλιστα πρόβαλε εξόχως από την πρώτη της σελίδα η εφημερίδα ΧΑΡΑΥΓΗ, εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης. Είπε λοιπόν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι το φυσικό αέριο θα το συνεκμεταλλευτούμε, εάν προφανώς προκύψει λύση, όχι μόνο με τους Τουρκοκύπριους συμπολίτες και συμπατριώτες μας αλλά και με την Τουρκία.

Ο Πρόεδρος προσέφερε νέο δώρο, το φυσικό αέριο. Ενώ μετέβη στην πλατφόρμα της Noble για να στείλει το μήνυμα ότι ασκεί κυριαρχία δικαίως θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι την ίδια στιγμή έβγαζε την κυριαρχία στο σφυρί! Διότι το φυσικό αέριο στο οικόπεδο ΑΦΡΟΔΙΤΗ, είναι τμήμα της κυριαρχίας μας και ουδείς έχει εξουσιοδοτήσει τον Πρόεδρο να το προσφέρει ως αντάλλαγμα μιας «λύσης» τουρκικών και βρετανικών προδιαγραφών που θα στηρίζεται στην εκ περιτροπής προεδρία και στη σταθμισμένη ψήφο δημιουργώντας έτσι, μέσω του ακρωτηριασμού κλασσικών δημοκρατικών αρχών, ένα προτεκτοράτο ή κατά το δοκιμότερο δύο προτεκτοράτα, εφόσον το πολιτειακό προτεινόμενο σύστημα θα στηρίζεται στα δυο constituent states.

Εν ολίγοις, ο πρόεδρος δε χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο ως εργαλείο για την υπογραφή μιας δημοκρατικής και βιώσιμης λύσης αλλά μιας διευθέτησης η οποία θα νομιμοποιεί τα τουρκικά και τα βρετανικά συμφέροντα σε δύο επίπεδα: πρώτον στο θεσμικό πολιτειακό και δεύτερον στο γεωστρατηγικό-γεωπολιτικό εφόσον όπως μαρτυρεί δημοσίως η Υπουργός Εμπορίου Βιομηχανίας και Τουρισμού Πραξούλα Αντωνιάδου καθώς και άλλοι υπουργοί, με τρόπο ανεπίσημο, ένας από τους κύριους στόχους την κυβέρνησης είναι να μεταφέρουν αγωγό από την Κύπρο στην Τουρκία και με αυτό τον τρόπο να μας θέσουν μετά τη λύση υπό την εξάρτηση του περιφερειακού ηγεμόνα.

Σε ανύποπτο χρόνο είχα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και γραπτώς και προφορικώς τονίζοντας ότι η υπόθεση του φυσικού αερίου ενδέχεται να εξελιχθεί σε μπούμερανκ λόγω έλλειψης συγκροτημένης επί του θέματος στρατηγικής. Είναι γνωστό ότι πότε δεν ενέκρινα την πολιτική του Ισραήλ, χωρίς φυσικά να πάσχω από αντισημιτισμό. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση πάνω από όλα είναι το εθνικό-κρατικό μας συμφέρον και το μέλλον του τόπου μας και των παιδιών μας.

Έχουμε λοιπόν μια κλασική ιστορική συγκυρία για τη σύναψη στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ η οποία μπορεί να επιφέρει ισοζυγισμό στο υφιστάμενο ανισοζύγιο δυνάμεων με την Τουρκία και να δημιουργήσει ταυτοχρόνως ένα ευρύτερο άξονα με την Ελλάδα προς τον Ευρωπαϊκό χώρο. Αυτή η ευκαιρία η οποία έχει οικονομικές, εμπορικές, ναυτιλιακές διαστάσεις καθώς και την ειδικότερη διάσταση της ασφάλειας δεν πρέπει να πάει χαμένη. Διότι πρόκειται για τη δημιουργία προϋποθέσεων απαλλαγής μας από την τουρκική γεωστρατηγική και γεωπολιτική ομηρία μέσω της δημιουργίας συμφερόντων με το Ισραήλ με πολυεθνικές εταιρείες ενέργειας που θα έρθουν στην ΑΟΖ μας για την εκμετάλλευση των πετρελαίων, καθώς και με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το νέο αυτό περιβάλλον και τα νέα ισοζύγια δυνάμεων μπορούν να δημιουργήσουν, αν το θελήσουμε, συνθήκες δημοκρατικής και βιώσιμης λύσης, κοινής συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους υπό τις εγγυήσεις των κανόνων και των αρχών της ΕΕ και πάνω από όλα με την απαλλαγή και απεξάρτηση μας από την τουρκική κηδεμονία. Αυτή πρέπει να είναι η διαδικασία και η φόρμουλα λύσης και όχι η χρήση του φυσικού αερίου για την οριστικοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και του πλήρους γεωστρατηγικού και γεωπολιτικού μας ελέγχου από την Τουρκία. Που διαφωνεί ο Πρόεδρος;


*Ευρωβουλευτού ΔΗΣΥ-ΕΛΚ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/11/blog-post_28.html#.TtMhgrIr2nA