Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ΕΔΩ
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
By THE NEW YORK TIMES UPDATED 12:41 AM Right Now T he Electoral College has affirmed Donald J. Trump as the nation’s 45t...
-
Stephen Kotkin Τα γερμανικά στρατεύματα διασχίζουν τα σοβιετικά σύνορα, στις 22 Ιουνίου 1941. JOHANNES HÄHLE Περίληψη: Οι συναλλαγές τ...
-
7.4.2017: Ενεργός πλέον ο αμερικανικός στόλος έξω από τη Κύπρο Αρχές Απριλίου 2017 και έχουμε καταιγισμό ειδήσεων και σχολίων για την...
-
«Εάν δεν το κάνουμε, τότε ζούμε σε μία Ευρώπη που εξαρτάται από άλλα κράτη, ίσως μάλιστα από προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος Ερντογάν. Και...
-
Μάρκος Τρούλης* Εισαγωγή Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ταυτίσει την έννοια της ενεργειακής ασφαλείας (energy security) με τη διασφάλιση του στ...
-
Ο Σαλί Μπερίσα, πρώην πρόεδρος της Αλβανίας και πρωθυπουργός της χώρας, προέβη σε μια εξομολόγηση που έδωσε βάση στις φήμες που υπήρχαν μ...
-
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ... ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ Η αλ...
-
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ Ο επιπόλαιος υπολογισμός, μόλις πριν από λίγους μήνες, της άφιξης το πολύ 100.000 λαθρομεταναστών για το 2015...
-
Με κόκκινο σημειώνεται ο συριακός στρατός, με κίτρινο οι κουρδικές δυνάμεις και με γκρι οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (φωτ.: Σ. Κ...
-
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους Του Γιάννη Αποστολί...
Από το Blogger.
Αρχειοθήκη
Φόρμα επικοινωνίας
Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011
Τέλη Δεκεμβρίου 2011. Έχουν περάσει έτσι δύο χρόνια από τότε που η κρίση έλαβε τον χαρακτήρα μιας βαθειάς κρίσης της ευρωζώνης. Παρά τη συμφωνία της 9ης Δεκεμβρίου, τίποτα δεν δείχνει ότι η ευρωζώνη θα τα καταφέρει να βγει από την κρίση το 2012.
Αντίθετα, η εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μπορεί να συνοδευτεί από μια απώλεια κυριαρχίας που θα απειλήσει ακόμη περισσότερο το μέλλον της Ευρώπης από μια καταστροφική έκρηξη της ευρωζώνης.Η εμμονή του ζεύγους «Μερκοζί» στη δημοσιονομική πειθαρχία στηρίζεται σε μια λανθασμένη διάγνωση, γράφει στο σημερινό φύλλο της Liberation ο Γκιγιόμ Ντιβάλ, αρχισυντάκτης της επιθεώρησης «Alternatives conomiques».
Η κρίση της ευρωζώνης δεν οφείλεται πρωτίστως στη δημόσια, αλλά στην ιδιωτική χρέωση. Οι «χρυσοί κανόνες» θα ενίσχυαν τον περιοριστικό χαρακτήρα των πολιτικών που οδηγούν την ευρωζώνη στην ύφεση. Θα την εμπόδιζαν στην πραγματικότητα να μειώσει τη χρέωσή της, όπως δείχνει η περίπτωση της Ελλάδας: ύστερα από τέσσερα χρόνια ύφεσης, το ελληνικό χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε. Μακροπρόθεσμα, η πολιτική αυτή θα αποδεικνυόταν ανεφάρμοστη.Στις 9 Δεκεμβρίου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεν έλαβαν κανένα μέτρο για να αντιμετωπίσουν την κερδοσκοπία εις βάρος του ευρωπαϊκού χρέους. Αρνήθηκαν να αυξήσουν τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και του μελλοντικού Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.
Κι αυτό, παρά την αποτυχία των «λύσεων» που αποφασίστηκαν στην προηγούμενη σύνοδο για την ενίσχυση του EFSF με τη βοήθεια του ιδιωτικού τομέα ή αναδυόμενων οικονομιών.Οι ηγέτες αρνήθηκαν επίσης να επιτρέψουν στον Μηχανισμό να χρηματοδοτείται από την ΕΚΤ, όπως το κάνουν σήμερα οι ευρωπαϊκές τράπεζες.Και φυσικά δεν υπήρξε καμιά πρόοδος στο θέμα των ευρωομολόγων. Οσο για την ίδια την ΕΚΤ, δεν τόλμησε να δεσμευτεί ότι θα παρέμβει δραστικά αν τα επιτόκια της Ιταλίας ή της Ισπανίας παραμείνουν στα εξωφρενικά επίπεδα των τελευταίων εβδομάδων.Με λίγα λόγια, δεν αποφασίστηκε τίποτα. Εκτός από μια σουρεαλιστική πρόταση: τα κράτη, ανίκανα να συνεννοηθούν για να αυξήσουν τα μέσα των ευρωπαϊκών εργαλείων κατά της κερδοσκοπίας, αποφάσισαν να δανείσουν 200 δισεκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ, δηλαδή το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης.Κι αυτό, για να μπορέσει το ΔΝΤ να παρέμβει στην Ευρώπη στην περίπτωση που χρειαστούν στήριξη η Ισπανία ή η Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι πέντε χώρες της ευρωζώνης θα ετίθεντο για χρόνια υπό την εποπτεία ενός οργανισμού που δεν υπακούει ούτε στο ευρωκοινοβούλιο ούτε στα εθνικά κοινοβούλια, ούτε καν στο ευρωπαϊκό Συμβούλιο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, αλλά μονάχα στην Ουάσινγκτον.
Είναι αλήθεια ότι διευθύντρια του ΔΝΤ είναι μια Γαλλίδα, αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα, πολύ περισσότερο μάλιστα που υπάρχουν πολλές πιθανότητες ο διάδοχός της να μην είναι πια Ευρωπαίος.Από την αρχή, η εμπλοκή του ΔΝΤ στην κρίση του ευρώ πολεμήθηκε - και ορθώς - από την ΕΚΤ, αφού θεωρήθηκε ότι απειλεί την κυριαρχία της Ευρώπης.Επιβλήθηκε όμως από τη γερμανική κυβέρνηση. Είναι αλήθεια ότι το ΔΝΤ διαθέτει μια εμπειρία στην επίλυση κρίσεων, την οποία η Ευρώπη δεν διαθέτει. Διδάχθηκε από τα λάθη του στην περίπτωση των προγραμμάτων που επέβαλε στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική κατά τη δεκαετία του ’80. Και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ ήταν λιγότερο «γεράκια» από εκείνους της ΕΚΤ και της Κομισιόν.
Παρά ταύτα, η εμπλοκή του ΔΝΤ στην ευρωζώνη, και μάλιστα στη στήριξη της Ιταλίας και της Ισπανίας, θα σήμαινε την επιτροπεία ολόκληρης της ευρωζώνης, και κατά συνέπεια της ευρωπαϊκής ενοποίησης.Το πιο εξοργιστικό σ’αυτή την υπόθεση, καταλήγει ο γάλλος αρθρογράφος, είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από εξωτερικούς πόρους για να λύσει την κρίση.Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα κράτη δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να κινητοποιήσουν τα δικά τους μέσα. Κι έτσι, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων προτίμησαν στις 9 Δεκεμβρίου να παραδώσουν τα κλειδιά της Ευρώπης στο ΔΝΤ.
Τμήμα ειδήσεων Defencenet.gr
Αντίθετα, η εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μπορεί να συνοδευτεί από μια απώλεια κυριαρχίας που θα απειλήσει ακόμη περισσότερο το μέλλον της Ευρώπης από μια καταστροφική έκρηξη της ευρωζώνης.Η εμμονή του ζεύγους «Μερκοζί» στη δημοσιονομική πειθαρχία στηρίζεται σε μια λανθασμένη διάγνωση, γράφει στο σημερινό φύλλο της Liberation ο Γκιγιόμ Ντιβάλ, αρχισυντάκτης της επιθεώρησης «Alternatives conomiques».
Η κρίση της ευρωζώνης δεν οφείλεται πρωτίστως στη δημόσια, αλλά στην ιδιωτική χρέωση. Οι «χρυσοί κανόνες» θα ενίσχυαν τον περιοριστικό χαρακτήρα των πολιτικών που οδηγούν την ευρωζώνη στην ύφεση. Θα την εμπόδιζαν στην πραγματικότητα να μειώσει τη χρέωσή της, όπως δείχνει η περίπτωση της Ελλάδας: ύστερα από τέσσερα χρόνια ύφεσης, το ελληνικό χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε. Μακροπρόθεσμα, η πολιτική αυτή θα αποδεικνυόταν ανεφάρμοστη.Στις 9 Δεκεμβρίου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεν έλαβαν κανένα μέτρο για να αντιμετωπίσουν την κερδοσκοπία εις βάρος του ευρωπαϊκού χρέους. Αρνήθηκαν να αυξήσουν τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και του μελλοντικού Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.
Κι αυτό, παρά την αποτυχία των «λύσεων» που αποφασίστηκαν στην προηγούμενη σύνοδο για την ενίσχυση του EFSF με τη βοήθεια του ιδιωτικού τομέα ή αναδυόμενων οικονομιών.Οι ηγέτες αρνήθηκαν επίσης να επιτρέψουν στον Μηχανισμό να χρηματοδοτείται από την ΕΚΤ, όπως το κάνουν σήμερα οι ευρωπαϊκές τράπεζες.Και φυσικά δεν υπήρξε καμιά πρόοδος στο θέμα των ευρωομολόγων. Οσο για την ίδια την ΕΚΤ, δεν τόλμησε να δεσμευτεί ότι θα παρέμβει δραστικά αν τα επιτόκια της Ιταλίας ή της Ισπανίας παραμείνουν στα εξωφρενικά επίπεδα των τελευταίων εβδομάδων.Με λίγα λόγια, δεν αποφασίστηκε τίποτα. Εκτός από μια σουρεαλιστική πρόταση: τα κράτη, ανίκανα να συνεννοηθούν για να αυξήσουν τα μέσα των ευρωπαϊκών εργαλείων κατά της κερδοσκοπίας, αποφάσισαν να δανείσουν 200 δισεκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ, δηλαδή το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης.Κι αυτό, για να μπορέσει το ΔΝΤ να παρέμβει στην Ευρώπη στην περίπτωση που χρειαστούν στήριξη η Ισπανία ή η Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι πέντε χώρες της ευρωζώνης θα ετίθεντο για χρόνια υπό την εποπτεία ενός οργανισμού που δεν υπακούει ούτε στο ευρωκοινοβούλιο ούτε στα εθνικά κοινοβούλια, ούτε καν στο ευρωπαϊκό Συμβούλιο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, αλλά μονάχα στην Ουάσινγκτον.
Είναι αλήθεια ότι διευθύντρια του ΔΝΤ είναι μια Γαλλίδα, αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα, πολύ περισσότερο μάλιστα που υπάρχουν πολλές πιθανότητες ο διάδοχός της να μην είναι πια Ευρωπαίος.Από την αρχή, η εμπλοκή του ΔΝΤ στην κρίση του ευρώ πολεμήθηκε - και ορθώς - από την ΕΚΤ, αφού θεωρήθηκε ότι απειλεί την κυριαρχία της Ευρώπης.Επιβλήθηκε όμως από τη γερμανική κυβέρνηση. Είναι αλήθεια ότι το ΔΝΤ διαθέτει μια εμπειρία στην επίλυση κρίσεων, την οποία η Ευρώπη δεν διαθέτει. Διδάχθηκε από τα λάθη του στην περίπτωση των προγραμμάτων που επέβαλε στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική κατά τη δεκαετία του ’80. Και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ ήταν λιγότερο «γεράκια» από εκείνους της ΕΚΤ και της Κομισιόν.
Παρά ταύτα, η εμπλοκή του ΔΝΤ στην ευρωζώνη, και μάλιστα στη στήριξη της Ιταλίας και της Ισπανίας, θα σήμαινε την επιτροπεία ολόκληρης της ευρωζώνης, και κατά συνέπεια της ευρωπαϊκής ενοποίησης.Το πιο εξοργιστικό σ’αυτή την υπόθεση, καταλήγει ο γάλλος αρθρογράφος, είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από εξωτερικούς πόρους για να λύσει την κρίση.Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα κράτη δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να κινητοποιήσουν τα δικά τους μέσα. Κι έτσι, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων προτίμησαν στις 9 Δεκεμβρίου να παραδώσουν τα κλειδιά της Ευρώπης στο ΔΝΤ.
Τμήμα ειδήσεων Defencenet.gr
___________________________________________________
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.
Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.
Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου