ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

του Κώστα Πικραμένου
http://ekdotika.blogspot.com

Ο Κωνσταντίνος Χολέβας είναι γνωστός για τις συντηρητικές του απόψεις και τις “οργανικές σχέσεις” του με την Εκκλησία της Ελλάδος. Αυτό εκ προοιμίου καθιστά μεροληπτικές τις θέσεις του σε θέματα σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας. Οφείλει όμως όταν αρθρογραφεί στο Τύπο (Κυριακάτικη Δημοκρατία 29/7/2012) να τεκμηριώνει τα όσα υποστηρίζει ειδάλλως εκτίθεται δημοσίως.

Συγκεκριμένα με αφορμή τις δηλώσεις Ρεπούση για τον εκκλησιασμό των Ελληνοπαίδων, επικαλείται το Σύνταγμα της Ελλάδος για να υποστηρίξει ότι η Ορθόδοξη παιδεία στα σχολεία αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.

Κατ' αρχάς το Σύνταγμα (άρθρο 3) αναγνωρίζει ως “επικρατούσα θρησκεία της Ελλάδος την θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού”. Ο κ. Χολέβας διευκρινίζει ότι το εν λόγω άρθρο αναγνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Αυτό άλλωστε αναγνωρίζουν όλες οι δημοσκοπήσεις και στατιστικές μελέτες. Εν ολίγοις, το άρθρο 3 διαπιστώνει το προφανές αλλά δεν αναγνωρίζει ως επίσημη θρησκεία του Κράτους (όχι των Ελλήνων) την Ορθοδοξία ρητώς και κατηγορηματικώς.

Αν διαβάσει κανείς το Σύνταγμα της Ορθόδοξης Αρμενίας στο άρθρο 8,2 ορίζεται ότι
“Η Δημοκρατία της Αρμενίας αναγνωρίζει την αποκλειστικη ιστορική αποστολή της Αρμενικής Εκκλησίας στην πνευματική ζωή του Έθνους και την ανάπτυξη της εθνικης παράδοσης και διατήρηση της εθνικής ταυτότητας”. Την ίδια στιγμή το άρθρο 8,1 ορίζει ότι “η Αρμενική Δημοκρατία δεν έχει επίσημη θρησκεία”!!!

Δηλαδή η Συνταγματική αναγνώριση της θρησκείας της πλειοψηφίας ενός Λαού ή του ρόλου της Εκκλησίας στην ιστορική πορεία αυτού δε συνεπάγεται αυτόματα την υιοθέτηση της εν λόγω θρησκείας ως επίσημης θρησκείας του Κράτους. Αυτό φαίνεται να παραβλέπει ο κ. Χολέβας και οι συν αυτώ.

Κατά δεύτερον, ο κ Χολέβας υποστηρίζει ότι το Κράτος έχει συνταγματική υποχρέωση να παρέχει θρησκευτική παιδεία σύμφωνα με το Ορθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα. Το άρθρο 16,2 του Συντάγματος ορίζει ότι “η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό (σσ μεταξύ άλλων) την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων”. Δηλαδή όλων των Ελλήνων ανεξάρτητα από θρησκευτικές και δογματικές διαφορές. Τόσο του Ορθόδοξου όσο και του Καθολικού της Σαντορίνης ή της Σύρου ή άλλων θρησκειών που αναγνωρίζονται επίσημα από το Κράτος ως υφιστάμενες στην Ελληνική Επικράτεια. Αυτό φαίνεται να παραβλέπει και πάλι ο κ. Χολέβας και οι συν αυτώ.

Συμπέρασμα, με βάση το Σύνταγμα η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει επίσημη θρησκεία και η υποχρέωση του Κράτους εξαντλείται στην παράδοση μαθήματος περί Θρησκειών των Ελλήνων.
(Ο γράφων τέλεσε μυστήριο Γάμου με βάση το Όρθοδοξο Δόγμα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων κ. Χολέβα)
Το ερώτημα είναι απλό: Είμαστε ή όχι υπέρ του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας; Ποια η εμπειρία κρατών που έχουν ήδη (πχ η Γαλλία από το 1905) προβεί στη κοσμικοποίηση του Δημοσίου; Οδήγησε σε κοινωνική πρόοδο και εκσυγχρονισμό της κοινωνίας ή όχι; Είναι απλώς εμμονή άθεων αριστερών και ελευθεροτεκτόνων (μασόνων) ή αντιθέτως εδραιώνει τo αίσθημα ότι το Κράτος είναι ουδέτερο έναντι των πολιτών του ανεξάρτητα της θρησκευτικής τους συνείδησης;

Βεβαίως η αντίδραση συντηρητικών κύκλων είναι αποδεκτή σε μία ανοικτή και δημοκρατική κοινωνία. Όμως το ύφος και ο τόνος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (πχ στη Φλώρινα) δεν είναι παραγωγικός προκειμένου να διεξαχθεί γόνιμος δημόσιος διάλογος. Αντιθέτως προκαλεί πόλωση και αποκλείει κάθε πιθανότητα σοβαρής συζήτησης.

Η άποψη μου είναι σαφής και καθαρή: Κάθε θεσμός οφείλει να αυτοπεριορίζεται στις αποκλειστικές αρμοδιότητες του. Το Σχολείο εκπαιδεύει, ο Στρατός φυλάει τα σύνορα, το Νοσοκομείο θεραπεύει, η Αστυνομία προστατεύει τον Πολίτη, η Πυροσβεστική σβήνει φωτιές και η Εκκλησία τελεί Μυστήρια και φιλανθρωπίες. Διαφορετικά γιατί να μην υπάρχει πρωινή προσευχή για τους Φαντάρους, τους Φοιτητές στα Πανεπιστήμια, τους Πυροσβέστες και τους Αστυνομικούς; Γιατί να μην παραδίδεται μία ώρα μαθηματικά μετά τη λειτουργία της Κυριακής στους πιστούς εντός της Εκκλησίας;

Πέρα από το διαχωρισμό του ρόλου και των αρμοδιοτήτων τίθεται το ερώτημα της προσωπικής επιλογής περί θρησκευτικότητας. Γιατί πρέπει να δηλώνω ή όχι τα θρησκευτικά μου πιστεύω ανάλογα με το αν συμμετέχω ή όχι στην πρωϊνή προσευχή; Γιατί θα πρέπει να ορκίζομαι ή όχι στο Ευαγγέλιο ως μάρτυρας στο Δικαστήριο; Όλα αυτά πρέπει να συζητηθούν ανοιχτά και δημόσια και όχι μέσω εγκυκλίων a la carte που ετοιμάζονται μέσα στο καλοκαίρι. Γιατί έτσι δημιουργούνται εντυπώσεις περί σκοτεινών κύκλων και δίνεται τροφή στους κάθε λογής συνωμοσιολόγους.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5181.html#.UBeW22GfdLM