ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Την ώρα που διαβάζεις αυτό το κείμενο, φίλε αναγνώστη, ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης έχει ήδη λάβει την εντολή της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας και βάζει τις τελευταίες πινελιές, όπως κάνει ένας ζωγράφος, στα τελικά σχέδιά του, για τη διακυβέρνηση του τόπου. Ας του δίνει δύναμη ο Πανάγαθος Θεός να σώσει την Κύπρο μας από τα τραγικά αδιέξοδα και τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Η μακρά προεκλογική περίοδος έληξε. Διεξήχθη σε πολιτισμένα, δημοκρατικά πλαίσια, έτσι όπως αρμόζει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Όμως, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία στην κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα της Κύπρου, που ίσως, κάποια εξ αυτών, να αποτελούν παγκόσμια ιδιαιτερότητα. Φαινόμενα, που ενδεχομένως να μην υπάρχουν σε άλλες χώρες, εντός ή εκτός Ε.Ε.

1) Η ύπαρξη ατόμων που πληρώνονται για να εξυπηρετούν κάποιον κομματικό σχηματισμό. Τα λεγόμενα έμμισθα μέλη κομμάτων. Άνθρωποι που παίρνουν χρήματα για τις υπηρεσίες τους αυτές. Δεν γνωρίζω αν αυτό συμβαίνει σε όλα τα κυπριακά κόμματα, αλλά σίγουρα υπάρχουν. Ναι, αναμφίβολα, τα κόμματα αποτελούν κύτταρα της δημοκρατίας. Δεν αντιλέγω σε αυτό. Είναι αναγκαία, για να εκφράζει ο λαός την ελεύθερη, πολιτική του βούληση. Αλλά…Το λεξικό ορίζει τη λέξη, όπως περίπου την περιγράψαμε πιο πάνω. Αλλά, λίγο πιο κάτω, παραθέτει και τον ορισμό της λέξης: μίσθαρνος. Και οι δύο λέξεις έχουν την ίδια ρίζα, πηγάζουν από τον μισθό. Συγγενεύουν κατά κάποιον τρόπο.

Ο μίσθαρνος προέρχεται από τη σύζευξη: Μισθός+άρνυμαι (αποκτώ, κερδίζω, καρπώνομαι). Και το λεξικό, συνεχίζοντας την επεξήγηση του όρου Μίσθαρνος, αναφέρει και τα εξής: Ο απαρνητής οποιωνδήποτε ηθικών αρχών, ιδίως του πατριωτισμού, για χάρη υποσχόμενης αμοιβής. Και αυτό είναι που μας ανησυχεί, που μας προβληματίζει. Το να βάζεις την αμοιβή, το συμφέρον, πάνω από την πατρίδα. Αντιλαμβάνομαι το δικαίωμα ή, αν θέλετε, την υποχρέωση κάποιου να ενδιαφέρεται και να μετέχει στα κοινά. Διότι σαν ενεργός πολίτης έχει γνώμη και άποψη. Διότι αυτό του επιβάλλει η ιδεολογική του συνείδηση. Ποσώς διαφωνώ. Αλλά, να πληρώνεσαι για να υπηρετείς την ιδεολογία σου; Σας φαίνεται λογικό αυτό; Εγώ δεν το καταλαβαίνω.

2) Η ύπαρξη ενός είδους κομματικού φανατισμού, κάτι που μοιάζει με πολιτική εμπάθεια. Αν και παρήλθαν οι εποχές που είχαμε και θύματα κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, π.χ. στις δεκαετίες ’60 και ’70, σε αυτές τις εκλογές, παρατηρήσαμε τέτοια φαινόμενα. Κατάσχεση του υπηρεσιακού οχήματος ενός εν ενεργεία υπουργού, λίγα 24ωρα πριν προσέλθει ο πολίτης στην κάλπη. Φαινόμενα που φτάνουν στα όρια της γελοιότητας, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Καταστάσεις που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας μας προς τα έξω. Και που θα έπρεπε να αποφεύγονται. Υπάρχουν και άλλα αρνητικά στοιχεία, που αποδεικνύουν την ιδιαιτερότητα της μικρής μας πατρίδας. Και έχει δίκιο ο εκ Σμύρνης, νομπελίστας ποιητής μας, Γιώργος Σεφέρης (1900-1971), όταν έγραψε: « Η Κύπρος πληρώνει το τίμημα της μοναξιάς της…»

Α ΧΑΤΗΑΝΤΩΝΗΣ
Ερευνητής-εκπαιδευτικός