Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Από το Blogger.

Αρχειοθήκη

ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

του Γιαννάκη Ομήρου

Η ανακοίνωση της κυπριακής Κυβέρνησης μετά την πρόσφατη συνάντηση Αναστασιάδη-Κάμερον στο Λονδίνο, ότι ο Βρετανός Πρωθυπουργός κατέστησε σαφές ότι η Βρετανία δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σε ένα νέο σύστημα εγγυήσεων με τη λύση του Κυπριακού ή να συνεχίσει να είναι εγγυήτρια δύναμη σε μια πιθανή ανανέωση της συνθήκης εγγυήσεως και συμμαχίας του 1960, συνιστά σημαντική εξέλιξη.




Πολύ καλύτερη βέβαια θα ήταν μια επίσημη δήλωση της Βρετανίας. Όπως έπραξε η Ελλάδα διά του Ν. Κοτζιά, ο οποίος με απόλυτη σαφήνεια διασαφήνισε ότι ούτε επιθυμεί, ούτε προτίθεται να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο σύστημα εγγυήσεων.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις θα πρέπει η κυπριακή Κυβέρνηση να σπεύσει να διακηρύξει ότι αποτελεί αδιαπραγμάτευτη θέση της η ανάγκη κατάργησης των αναχρονιστικών εγγυήσεων του 1960. Η θέση αυτή έχει ισχυρότατη πολιτική αλλά και νομική θεμελίωση.
«…Τυχόν αποδοχή εγγυητριών δυνάμεων και εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων σε μια λύση του Κυπριακού θα συνιστούσε εξ υπαρχής νάρκη στα θεμέλια του Κράτους και συνταγή καταστροφής του. Ο αναχρονιστικός θεσμός των εγγυήσεων πρέπει οριστικά να τεθεί στο περιθώριο της ιστορίας. Εγγύηση είναι η συμμετοχή της Κύπρου στον ΟΗΕ, όπως συμβαίνει με όλα τα κράτη του κόσμου, οι αρχές του Διεθνούς Δικαίου και οι συναφείς διεθνείς συμβάσεις…».
Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο θεσμός των Συνθηκών Εγγυήσεως μέσω των οποίων ένα ή περισσότερα κράτη εγγυώνται το εδαφικό ή νομικό καθεστώς ενός τρίτου κράτους έχει εφαρμοσθεί μία μόνο φορά, στην περίπτωση της Κύπρου με τη Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960. Η εξέλιξη του Διεθνούς Δικαίου και της ισότητας μεταξύ κρατών έθεσε στο περιθώριο της ιστορίας τέτοιες ρυθμίσεις υπονομευτικές της κυριαρχίας τους. Το νομικό σχήμα όπου συγκεκριμένα κράτη αναλάμβαναν τον ρόλο των εγγυητριών δυνάμεων έχει περιέλθει σε απόλυτη αχρησία από τη δεκαετία του 1960 και σε ουσιαστική αχρησία από το 1945. Τον ρόλο της παροχής εγγυήσεων έχει αναλάβει κάποιες φορές ο ΟΗΕ.
Είναι προφανές ότι μέσω των εγγυήσεων η Τουρκία θέλει να έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στα τεκταινόμενα στην Κύπρο, είτε με την απειλή χρήσεως βίας, είτε με άλλα ειρηνικά μέσα. Και είναι εμφανές ότι η Τουρκία είναι η μόνη από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις που βλέπει τη Συνθήκη του 1960 ως προς τη στρατιωτική της διάσταση.
Οι εγγυήσεις που είχαν αναλάβει Βρετανία, Ελλάδα και Τουρκία θα πρέπει να περάσουν είτε υπό τον ΟΗΕ, που είναι και το ορθότερο, είτε υπό την Ε.Ε. είτε και υπό τους δύο οργανισμούς. Θα πρέπει να αποκλεισθεί δυνατότητα της Τουρκίας να επικαλείται μια παρωχημένη ήδη και το 1960 Συνθήκη Εγγυήσεως και να παρεμβαίνει ή να επεμβαίνει με οποιονδήποτε τρόπο στην κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία.
Θα πρέπει να υπομνησθεί ότι κατά τον χρόνο της συνομολόγησης και υπογραφής της Συνθήκης, η Δημοκρατία της Κύπρου δεν ήταν μέλος των Ηνωμένων Εθνών και δεν μπορούσε συνεπώς να επικαλεσθεί την προστασία που διασφαλίζεται στα μέλη του ΟΗΕ με βάση τον Καταστατικό Χάρτη. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις παραβιάσεις της Συνθήκης από την Τουρκία, συνιστά τέτοιου είδους ουσιώδη μεταβολή που δικαιολογεί αίτημα για απαλλαγή, σύμφωνα με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, από τις υποχρεώσεις που επιβλήθηκαν με τη Συνθήκη.
Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 η επιμονή για διατήρηση της Συνθήκης Συμμαχίας και μάλιστα για ανανέωση αυτής στα πλαίσια ενδεχόμενης λύσης του κυπριακού προβλήματος, συνιστά πολιτικό αυτοχειριασμό και καθιστά θνησιγενές και με ημερομηνία λήξης το κυπριακό κράτος. Ούτως ή άλλως, η Τουρκία με την εισβολή του 1974, τη συνεχιζόμενη κατοχή και την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 κατέστησε τη Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960 άκυρη και ανενεργή. Την έχει παραβιάσει σωρευτικά και κατ' εξακολούθησιν. Όμως, το ίδιο ισχύει και για τη Βρετανία.
Κατά σαφή παραβίαση των υποχρεώσεών της δυνάμει της Συνθήκης Εγγυήσεως και συμμαχίας αρνήθηκε να παρεμποδίσει την τουρκική εισβολή του 1974. Αντίθετα, διά πράξεων και παραλείψεων υπήρξε συνένοχος στο δίδυμο έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας. Στη συνέχεια αρνείται συστηματικά να ενεργήσει για την ανατροπή της τουρκικής κατοχής και την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρέλειψε να λάβει οποιοδήποτε μέτρο για την αποτροπή και ανατροπή της παράνομης ανακήρυξης του ψευδοκράτους, ενώ σήμερα πρωταγωνιστεί σε ενέργειες για αναβάθμιση του παράνομου μορφώματος στα κατεχόμενα.

Στο περιθώριο της ιστορίας
Ο αναχρονιστικός θεσμός των εγγυήσεων πρέπει οριστικά να τεθεί στο περιθώριο τις ιστορίας. Εγγύηση είναι η συμμετοχή της Κύπρου στον ΟΗΕ, όπως συμβαίνει με όλα τα κράτη του κόσμου, και οι αρχές του Διεθνούς Δικαίου και οι συναφείς διεθνείς συμβάσεις.
Ιδιαίτερα μετά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. θα ήταν ασυγχώρητα αντιφατικό μία χώρα μη μέλος της Ένωσης να είναι εγγυήτρια μιας ευρωπαϊκής χώρας όπως η Κύπρος. Αντίθετα η ευρωπαϊκή ενσωμάτωση της Κύπρου είναι η πιο ισχυρή εγγύηση για μια Κύπρο ασφαλή και ειρηνική.
Χωρίς καμιά αναστολή και δισταγμό η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να στείλει αυτό το μήνυμα κατά τρόπο κατηγορηματικό και απόλυτο.
Σημ: Η θέση του Μουσταφά Ακιντζί ότι το θέμα των εγγυήσεων θα συζητηθεί στο τέλος των συνομιλιών θα πρέπει να απορριφθεί. Τα περί «διασταυρούμενης» συζήτησης όλων των πτυχών του Κυπριακού ήταν «έπεα πτερόεντα»;

Η Συνθήκη Εγγυήσεως είναι άκυρη-ανενεργός
Με βάση όλα αυτά είναι φανερό ότι και η Βρετανία, ακόμα και αν γινόταν αποδεκτό οποιοδήποτε ψήγμα διεθνούς νομιμότητας στη Συνθήκη Εγγυήσεως, έχει υποπέσει στο αδίκημα της κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν μονομερούς παραβίασης της Συνθήκης. Όλα τα πιο πάνω συνηγορούν με την άποψη ότι η Συνθήκη Εγγυήσεως κατέστη ανενεργός και άκυρη. Αυτό αναφέρεται ρητά στη Σύμβαση της Βιέννης επί του Δικαίου των Συνθηκών, η οποία κυρώθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων με τον νόμο αριθμό 62 που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 18/12/1976.
«Ουσιώδης αθέτησις πολυμερούς τινός συνθήκης υφ’ ενός των μερών παρέχει δικαίωμα,
α) εις τα λοιπά μέρη δι’ από κοινού συμφωνίας να αναστείλουν την εφαρμογήν της συνθήκης εν τω συνόλω ή εν μέρει ή να τερματίσουν ταύτην είτε:
ι) εις τας σχέσεις αυτών μετά του υπαιτίου της αθετήσεως Κράτους, είτε,
ιι) εις τας σχέσεις πάντων των μερών.
β) εις το ειδικώς επηρεαζόμενον εκ της αθετήσεως μέρος να επικαλεσθεί ταύτην ως λόγον αναστολής της εφαρμογής της συνθήκης εν τω συνόλω ή εν μέρει εις τας σχέσεις αυτού μετά του υπαιτίου της αθετήσεως Κράτους.
γ) εις οιονδήποτε μέρος, πλην του υπαιτίου της αθετήσεως Κράτους, να επικαλεσθή ταύτην ως λόγον αναστολής της εφαρμογής της συνθήκης εν τω συνόλω ή εν μέρει έναντι εαυτού εάν η συνθήκη είναι τοιαύτης φύσεως ώστε ουσιώδης αθέτησις των διατάξεων της υφ’ ενός μέρους να μεταβάλλει ριζικώς την θέσιν εκάστου μέρους εν σχέσει προς την περαιτέρω εκπλήρωσιν των εκ της συνθήκης υποχρεώσεων αυτού».

*Ο Γιαννάκης Λ. Ομήρου είναι Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων
Φιλελεύθερος

___________________________________________________

Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.

Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.

Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...

0 Σχόλια:

back to top