Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ΕΔΩ
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
By THE NEW YORK TIMES UPDATED 12:41 AM Right Now T he Electoral College has affirmed Donald J. Trump as the nation’s 45t...
-
Stephen Kotkin Τα γερμανικά στρατεύματα διασχίζουν τα σοβιετικά σύνορα, στις 22 Ιουνίου 1941. JOHANNES HÄHLE Περίληψη: Οι συναλλαγές τ...
-
7.4.2017: Ενεργός πλέον ο αμερικανικός στόλος έξω από τη Κύπρο Αρχές Απριλίου 2017 και έχουμε καταιγισμό ειδήσεων και σχολίων για την...
-
«Εάν δεν το κάνουμε, τότε ζούμε σε μία Ευρώπη που εξαρτάται από άλλα κράτη, ίσως μάλιστα από προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος Ερντογάν. Και...
-
Μάρκος Τρούλης* Εισαγωγή Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ταυτίσει την έννοια της ενεργειακής ασφαλείας (energy security) με τη διασφάλιση του στ...
-
Ο Σαλί Μπερίσα, πρώην πρόεδρος της Αλβανίας και πρωθυπουργός της χώρας, προέβη σε μια εξομολόγηση που έδωσε βάση στις φήμες που υπήρχαν μ...
-
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ... ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ Η αλ...
-
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ Ο επιπόλαιος υπολογισμός, μόλις πριν από λίγους μήνες, της άφιξης το πολύ 100.000 λαθρομεταναστών για το 2015...
-
Με κόκκινο σημειώνεται ο συριακός στρατός, με κίτρινο οι κουρδικές δυνάμεις και με γκρι οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (φωτ.: Σ. Κ...
-
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους Του Γιάννη Αποστολί...
Από το Blogger.
Αρχειοθήκη
Φόρμα επικοινωνίας
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016
|
Κοίτα τη λάμψη στα μάτια μας. Κοίτα καλά. Δεν είμαστε όπως παλιά. Πιάσε τα χέρια μας, άγγιξε την καρδιά μας. Εκεί τραγουδάνε τα τραγούδια που τραγουδούσαν το 1959 τα παιδιά από την Κούβα που ξύπνησαν μέσα στην ψυχή μας. Τα παιδιά από την Αλγερία τραγουδάνε τα τραγούδια που τραγουδούσαν το 1960. Έρχεται ξαφνικά η άνοιξη. Ανθίζουν ξαφνικά οι παπαρούνες. Ξεχειλίζουν τα λουλούδια από τις γλάστρες που βρίσκονται στα μπαλκόνια. Δεν είμαστε όπως παλιά εμείς. Σκοτώσαμε εκείνα τα υπάκουα, τα φρόνιμα παιδιά που κρύβαμε μέσα μας. Θάψαμε στα κατάστιχα της Ιστορίας με θλίψη τη μανούλα μας. Όπως οι σκλάβοι οι οποίοι είχαν βαδίσει εναντίον της Ρώμης έχοντας μέσα τους τη φλόγα της επανάστασης, σηκώνουμε πλέον το κεφάλι μας που ήταν σκυμμένο. Ο κατακτητής μας. Ο εισβολέας μας. Είναι σε ένταση. Βαδίζουμε προς τις θάλασσές μας τις οποίες βρόμισαν, τα βουνά μας τα οποία έσκαψαν, τους κήπους μας με τα εσπεριδοειδή τους οποίους ξήραναν και τα χωράφια μας τα οποία περίφραξαν με τέλι για να μην μπαίνουμε μέσα. Δεν μας νοιάζει πλέον η παραβίαση απαγορευμένων στρατιωτικών περιοχών. Ούτε το πακέτο σου θέλουμε, ούτε τα λεφτά σου, ούτε τους υπαλλήλους σου. Πάρε και το νερό σου και χτύπα το στη μάπα σου. Στο τέλος θα απαλλαχτούμε από εσένα. Αυτή η κατοχή δεν θα διαρκέσει για πάντα. Θα απαλλαχτούμε. Αλλά, εσύ αδελφέ από τον νότο, εσύ τι θα γίνεις;
Τώρα μου δίνεις συμβουλές, παραγγελιές από εκεί. Όποτε περάσω από την πλατεία Ελευθερίας σε βρίσκω να κοιμάσαι βαθιά ακόμα. Όπως είχα αφήσει τον Θανασάκη να κοιμάται βαθιά στο κρεβάτι του πριν από 53 χρόνια. Η διαφορά μεταξύ μας είναι η εξής: εσύ έπαθες το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, ενώ εγώ ακονίζω το σπαθί ενός σκλάβου. Εσύ νομίζεις ότι θα απαλλαχτείς από τον κατακτητή σου θωπεύοντάς τον, ενώ εγώ ανάβω φωτιές της επανάστασης στη Μόρφου. Εσένα δεν σε νοιάζουν οι Κούρδοι, οι αλεβίτες. Πηγαίνεις μέχρι και την Άγκυρα και τους σφίγγεις τα ματωμένα χέρια. Άντε, εσύ παράτησες την αντίσταση κατά της κατοχής. Μέριασε από τον δρόμο μου, μην με εμποδίζεις. Δεν θέλω άλλη χάρη. Στο τέλος θα απελευθερωθούμε εμείς από αυτό το ρεζιλίκι. Αλλά εσύ τι θα γίνεις;
Αχ, κανείς δεν ξέρει εκεί. Νομίζεις ότι αν εκείνη αποτραβηχτεί εμείς θα συμφωνήσουμε στο λεπτό. Νομίζεις ότι το ουσιαστικό ζήτημα είναι ανάμεσα σε εσένα και εκείνην. Τι μεγάλη πλάνη είναι αυτή. Το ουσιαστικό ζήτημα είναι ανάμεσα σε εμάς τους δυο. Εμείς είμαστε τόσο ερωτευμένοι μεταξύ μας που καβγαδίσαμε στο τέλος. Ρίξαμε μαζί μια πέτρα στο πηγάδι. Και δεν μπορούμε να τη βγάλουμε εδώ και πενήντα χρόνια. Δεν μπορέσαμε να μοιράσουμε τα στήθια της Αφροδίτης. Έστω και αν μοιραζόμαστε τη ζιβανία. Κατάλαβε πλέον, κατάλαβέ το. Δεν είμαστε όπως παλιά. Δεν φοβόμαστε τον λύκο, ούτε και τα σκιάχτρα στα μποστάνια. Δεν περνάνε πλέον οι οδηγίες εδώ. Στο τέλος άρχισε να ικετεύει ακόμα και τον Ταλάτ.
Σε αφήνω τώρα μόνο σου με τον κατακτητή σου. Γονάτισε, ικέτευσε να σου φέρει τη λύση. Εμείς θα απελευθερωθούμε οπωσδήποτε από τον απελευθερωτή μας. Αν θα απελευθερωθείς και εσύ σε αυτό το νησί, μόνο μαζί μας θα μπορέσεις να το κάνεις…
Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»
22/02/2016
___________________________________________________
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.
Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.
Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου