ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Τα πλεονεκτήματα του αγωγού φυσικού αερίου Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας (ITGI) παρουσίασε σε συνέντευξη τύπου στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) Χάρης Σαχίνης στο πλαίσιο επίσκεψής του στη χώρα, κατά την οποία συναντήθηκε με την αζερική πολιτική ηγεσία, τη διοίκηση της κρατικής εταιρίας πετρελαίου και φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν SOCAR, καθώς και τη διοίκηση της διεθνούς κοινοπραξίας Shah Deniz II.


Το αέριο από το κοίτασμα Shah Deniz II αποτελεί "μήλο της έριδος" μεταξύ των διαφορετικών επενδυτικών σχεδίων για κατασκευή αγωγών που θα μεταφέρουν αζέρικο αέριο προς την Ευρώπη, ενώ και η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν αναζητά την προσφορότερη οδό για την προώθηση του φυσικού αερίου.

Ο κ. Σαχίνης τόνισε ότι η λύση του ITGI εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο και τα συμφέροντα του Αζερμπαϊτζάν, ενώ θα αναδείξει τη χώρα αυτή σε δυναμικό "παίκτη" της ευρωπαϊκής αγοράς αερίου. Ανέφερε ακόμη ότι η χωρητικότητα του αγωγού μπορεί να φθάσει συνολικά τα 24 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ενώ μπορεί επίσης να ανεβάσει την χωρητικότητα του υποθαλάσσιου αγωγού Ελλάδας - Ιταλίας από 12 σε 16 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, αλλά και την δυναμικότητα του "κάθετου" αγωγού Ελλάδας - Βουλγαρίας (IGB, μέσω του οποίου θα τροφοδοτείται η γειτονική χώρα, αλλά και η Ρουμανία) από 3 σε 5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

Ο κ. Σαχίνης εκτίμησε, εξάλλου, ότι το έργο μπορεί να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2014. Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του ITGI σε σχέση με τις άλλες εναλλακτικές επιλογές προκρίνει εξάλλου και ο διεθνής μελετητικός οίκος PFC ENERGY. Όπως αναφέρει, ο ελληνοϊταλικός αγωγός φυσικού αερίου είναι το μοναδικό σχέδιο για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη, το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί, ενώ μετά το 2020, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, μπορεί να κατασκευαστεί ένας μεγαλύτερος αγωγός, στις διαστάσεις του Nabucco.

Η μελέτη αναφέρει ότι κοίτασμα Shah Deniz II θα προσφέρει από το 2017 16 δισ. κυβικά μέτρα το χρόνο. Από αυτά, τα 6 δισ. προορίζονται για την Τουρκία και τα υπόλοιπα θα κατευθυνθούν στην Ευρώπη. Έτσι, η έλλειψη μεγαλύτερων ποσοτήτων φυσικού αερίου, σημαίνει ότι μόνον ένας αγωγός θα μπορέσει να προχωρήσει σε αυτή την φάση. Ο ελληνοϊταλικός αγωγός προκρίνεται ως η βέλτιστη λύση σε σχέση με τα εναλλακτικά σχέδια (Ναμπούκο και ΤΑΡ) για τους εξής λόγους:

* Είναι το απλούστερο σχέδιο. Διέλευση μόνο από μία χώρα, την Ελλάδα, μετά το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία, σε αντίθεση με τα άλλα σχέδια που προβλέπουν διέλευση από περισσότερες χώρες (στον Nabucco 4 χώρες, στον TAP 2 χώρες μεταξύ των οποίων και η Αλβανία).

* Μέγεθος προσαρμοσμένο στην παραγωγή του Σαχ Ντενίζ 2, σε αντίθεση με το Nabucco, που θα μπορέσει να βρει ικανές ποσότητες αερίου μόνο μετά το 2020 και εφόσον το επιτρέψουν οι πολιτικές συνθήκες (από Ιράν, Ιράκ, Τουρκμενιστάν).

* Κόστος περίπου 1,14 δισ. ευρώ.

* Δυνατότητα επέκτασης προς τη Βουλγαρία (αγωγός IGB), για την οποία έχει ήδη δημιουργηθεί η μικτή εταιρεία.

* Ισχυρή πολιτική στήριξη των χωρών από όλες τις εμπλεκόμενες χώρες (Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία, Ελλάδα, Ιταλία).
http://www.protothema.gr/environment/article/?aid=136448