Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ΕΔΩ
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
By THE NEW YORK TIMES UPDATED 12:41 AM Right Now T he Electoral College has affirmed Donald J. Trump as the nation’s 45t...
-
Stephen Kotkin Τα γερμανικά στρατεύματα διασχίζουν τα σοβιετικά σύνορα, στις 22 Ιουνίου 1941. JOHANNES HÄHLE Περίληψη: Οι συναλλαγές τ...
-
7.4.2017: Ενεργός πλέον ο αμερικανικός στόλος έξω από τη Κύπρο Αρχές Απριλίου 2017 και έχουμε καταιγισμό ειδήσεων και σχολίων για την...
-
«Εάν δεν το κάνουμε, τότε ζούμε σε μία Ευρώπη που εξαρτάται από άλλα κράτη, ίσως μάλιστα από προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος Ερντογάν. Και...
-
Μάρκος Τρούλης* Εισαγωγή Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ταυτίσει την έννοια της ενεργειακής ασφαλείας (energy security) με τη διασφάλιση του στ...
-
Ο Σαλί Μπερίσα, πρώην πρόεδρος της Αλβανίας και πρωθυπουργός της χώρας, προέβη σε μια εξομολόγηση που έδωσε βάση στις φήμες που υπήρχαν μ...
-
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ... ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ Η αλ...
-
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ Ο επιπόλαιος υπολογισμός, μόλις πριν από λίγους μήνες, της άφιξης το πολύ 100.000 λαθρομεταναστών για το 2015...
-
Με κόκκινο σημειώνεται ο συριακός στρατός, με κίτρινο οι κουρδικές δυνάμεις και με γκρι οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (φωτ.: Σ. Κ...
-
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους Του Γιάννη Αποστολί...
Από το Blogger.
Αρχειοθήκη
Φόρμα επικοινωνίας
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
ΕΞΠΡΕΣΣ
«Οι πολιτικοί λένε πάντα ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και ότι η χρονιά αυτή θα είναι αποφασιστική.
Όμως ζούμε μια περίοδο όπου οι αλλαγές δεν αποτελούν πλέον μια εξέλιξη, αλλά μια επανάσταση». Αυτό λέει σε συνέντευξή του στη Φιγκαρό ο Μέιρ Νταγάν, αρχηγός της Μοσάντ από το 2002 ως το 2011 και ένας από τους κυριότερους υπευθύνους του μυστικού πολέμου που διεξήγαγε το Ισραήλ εναντίον του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος.
Κατά την άποψή του, κακώς οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο ονομάστηκαν «αραβική άνοιξη». Αν εξαιρεθεί η Τυνησία, τα μοναδικά καθεστώτα που ανατράπηκαν ήταν εκείνα που είχαν προκύψει από στρατιωτικό πραξικόπημα, δηλαδή τα καθεστώτα της Αιγύπτου και της Λιβύης. Στις χώρες που κυβερνώνται από παραδοσιακά και μοναρχικά καθεστώτα δεν άλλαξε τίποτα. Η χώρα-κλειδί για την περιοχή είναι το Ιράν. Κι αυτά που θα συμβούν εκεί αφορούν όλο τον πλανήτη. Όποιος ελέγχει τον Κόλπο και τη γύρω περιοχή ελέγχει το 60% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου, επισημαίνει ο ισραηλινός αξιωματούχος. Αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα, το καθεστώς του θα έχει ένα εργαλείο για να ενισχύσει την επιρροή του στην περιοχή και στο πετρέλαιο.Πρώτα στο Ιράκ και στον Κόλπο, στη συνέχεια προς βορρά, προς το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν.
Για τον Μέιρ Νταγάν, μια προληπτική επίθεση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν θα ήταν βλακώδης. Το Ιράν δεν είναι πρόβλημα του Ισραήλ, αλλά όλου του κόσμου. Το Ισραήλ αποτελεί απλώς για το Ιράν ένα βολικό στόχο.
Όμως δεν υπάρχει «σημείο μη επιστροφής». Η πυρηνική τεχνολογία είναι γνωστή και χρονολογείται από τη δεκαετία του '30. Όταν μια χώρα αποφασίσει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, είναι πολύ δύσκολο να την εμποδίσεις. Το κατόρθωσαν άλλωστε χώρες ελάχιστα ανεπτυγμένες, όπως το Πακιστάν και η Βόρεια Κορέα.
Θέλουν οι Ιρανοί τα πυρηνικά όπλα; «Φυσικά, και εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση», απαντά ο πρώην αρχηγός της Μοσάντ.
«Είναι όμως υπομονετικοί και δεν έχουν περάσει ακόμη στο τελευταίο στάδιο. Όταν το κάνουν, και αρχίσουν την κατασκευή της βόμβας, θα πρέπει να αποκαλύψουν τα χαρτιά τους και να διακινδυνεύσουν μια απάντηση της διεθνούς κοινότητας. Όμως δεν είναι ανόητοι. Κι ούτε είναι υποχρεωμένοι, όπως συμβαίνει με τις δημοκρατικές χώρες, να λειτουργούν με ορίζοντα μια εκλογική αναμέτρηση. Εργάζονται σε μακροπρόθεσμη κλίμακα». Η μέθοδος που πρέπει να ακολουθήσει η Δύση --συνεχίζει ο Μέιρ Νταγάν-- είναι το καρότο και το μαστίγιο. Πρέπει να διατυπωθούν απειλές και να ασκηθούν πιέσεις. Δεν υπάρχει όμως μια μαγική λύση για τον τερματισμό του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Οι κυρώσεις αποτελούν μέρος της απάντησης, η στρατιωτική επιδρομή επίσης, αλλά μόνο ως έσχατη λύση.
Πρώτα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα άλλα μέσα. Αν το Ισραήλ εξαπολύσει μόνο του μια επίθεση, οι επιπτώσεις θα είναι ολέθριες. Τι διαφορά έχει λοιπόν η σημερινή κατάσταση από το 1981, όταν το Ισραήλ επιτέθηκε σε ιρακινό αντιδραστήρα, και το 2007, όταν η ίδια χώρα εξαπέλυσε επίθεση σε συριακές εγκαταστάσεις; «Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και τα προγράμματα του Ιράκ και της Συρίας που αντιμετώπισε στο παρελθόν το Ισραήλ. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις οι χώρες αυτές δεν διέθεταν παρά έναν αντιδραστήρα, που η καταστροφή του είχε ως αποτέλεσμα να γυρίσουν οι πυρηνικές τους έρευνες πολλές δεκαετίες πίσω. Το ιρανικό πρόγραμμα περιλαμβάνει πολλούς αντιδραστήρες, που δεν μπορούν να καταστραφούν σε μια επίθεση. Για τον σκοπό αυτό θα έπρεπε να εξαπολυθεί ένας πραγματικός πόλεμος, με όλες τις περιφερειακές συνέπειες που θα είχε κάτι τέτοιο».
(Πηγή: Le Figaro)
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/01/blog-post_3819.html#.TyORAcWfeM8
«Οι πολιτικοί λένε πάντα ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και ότι η χρονιά αυτή θα είναι αποφασιστική.
Όμως ζούμε μια περίοδο όπου οι αλλαγές δεν αποτελούν πλέον μια εξέλιξη, αλλά μια επανάσταση». Αυτό λέει σε συνέντευξή του στη Φιγκαρό ο Μέιρ Νταγάν, αρχηγός της Μοσάντ από το 2002 ως το 2011 και ένας από τους κυριότερους υπευθύνους του μυστικού πολέμου που διεξήγαγε το Ισραήλ εναντίον του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος.
Κατά την άποψή του, κακώς οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο ονομάστηκαν «αραβική άνοιξη». Αν εξαιρεθεί η Τυνησία, τα μοναδικά καθεστώτα που ανατράπηκαν ήταν εκείνα που είχαν προκύψει από στρατιωτικό πραξικόπημα, δηλαδή τα καθεστώτα της Αιγύπτου και της Λιβύης. Στις χώρες που κυβερνώνται από παραδοσιακά και μοναρχικά καθεστώτα δεν άλλαξε τίποτα. Η χώρα-κλειδί για την περιοχή είναι το Ιράν. Κι αυτά που θα συμβούν εκεί αφορούν όλο τον πλανήτη. Όποιος ελέγχει τον Κόλπο και τη γύρω περιοχή ελέγχει το 60% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου, επισημαίνει ο ισραηλινός αξιωματούχος. Αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα, το καθεστώς του θα έχει ένα εργαλείο για να ενισχύσει την επιρροή του στην περιοχή και στο πετρέλαιο.Πρώτα στο Ιράκ και στον Κόλπο, στη συνέχεια προς βορρά, προς το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν.
Για τον Μέιρ Νταγάν, μια προληπτική επίθεση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν θα ήταν βλακώδης. Το Ιράν δεν είναι πρόβλημα του Ισραήλ, αλλά όλου του κόσμου. Το Ισραήλ αποτελεί απλώς για το Ιράν ένα βολικό στόχο.
Όμως δεν υπάρχει «σημείο μη επιστροφής». Η πυρηνική τεχνολογία είναι γνωστή και χρονολογείται από τη δεκαετία του '30. Όταν μια χώρα αποφασίσει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, είναι πολύ δύσκολο να την εμποδίσεις. Το κατόρθωσαν άλλωστε χώρες ελάχιστα ανεπτυγμένες, όπως το Πακιστάν και η Βόρεια Κορέα.
Θέλουν οι Ιρανοί τα πυρηνικά όπλα; «Φυσικά, και εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση», απαντά ο πρώην αρχηγός της Μοσάντ.
«Είναι όμως υπομονετικοί και δεν έχουν περάσει ακόμη στο τελευταίο στάδιο. Όταν το κάνουν, και αρχίσουν την κατασκευή της βόμβας, θα πρέπει να αποκαλύψουν τα χαρτιά τους και να διακινδυνεύσουν μια απάντηση της διεθνούς κοινότητας. Όμως δεν είναι ανόητοι. Κι ούτε είναι υποχρεωμένοι, όπως συμβαίνει με τις δημοκρατικές χώρες, να λειτουργούν με ορίζοντα μια εκλογική αναμέτρηση. Εργάζονται σε μακροπρόθεσμη κλίμακα». Η μέθοδος που πρέπει να ακολουθήσει η Δύση --συνεχίζει ο Μέιρ Νταγάν-- είναι το καρότο και το μαστίγιο. Πρέπει να διατυπωθούν απειλές και να ασκηθούν πιέσεις. Δεν υπάρχει όμως μια μαγική λύση για τον τερματισμό του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Οι κυρώσεις αποτελούν μέρος της απάντησης, η στρατιωτική επιδρομή επίσης, αλλά μόνο ως έσχατη λύση.
Πρώτα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα άλλα μέσα. Αν το Ισραήλ εξαπολύσει μόνο του μια επίθεση, οι επιπτώσεις θα είναι ολέθριες. Τι διαφορά έχει λοιπόν η σημερινή κατάσταση από το 1981, όταν το Ισραήλ επιτέθηκε σε ιρακινό αντιδραστήρα, και το 2007, όταν η ίδια χώρα εξαπέλυσε επίθεση σε συριακές εγκαταστάσεις; «Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και τα προγράμματα του Ιράκ και της Συρίας που αντιμετώπισε στο παρελθόν το Ισραήλ. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις οι χώρες αυτές δεν διέθεταν παρά έναν αντιδραστήρα, που η καταστροφή του είχε ως αποτέλεσμα να γυρίσουν οι πυρηνικές τους έρευνες πολλές δεκαετίες πίσω. Το ιρανικό πρόγραμμα περιλαμβάνει πολλούς αντιδραστήρες, που δεν μπορούν να καταστραφούν σε μια επίθεση. Για τον σκοπό αυτό θα έπρεπε να εξαπολυθεί ένας πραγματικός πόλεμος, με όλες τις περιφερειακές συνέπειες που θα είχε κάτι τέτοιο».
(Πηγή: Le Figaro)
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/01/blog-post_3819.html#.TyORAcWfeM8
___________________________________________________
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.
Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.
Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου