Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ΕΔΩ
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Stephen Kotkin Τα γερμανικά στρατεύματα διασχίζουν τα σοβιετικά σύνορα, στις 22 Ιουνίου 1941. JOHANNES HÄHLE Περίληψη: Οι συναλλαγές τ...
-
By THE NEW YORK TIMES UPDATED 12:41 AM Right Now T he Electoral College has affirmed Donald J. Trump as the nation’s 45t...
-
«Εάν δεν το κάνουμε, τότε ζούμε σε μία Ευρώπη που εξαρτάται από άλλα κράτη, ίσως μάλιστα από προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος Ερντογάν. Και...
-
7.4.2017: Ενεργός πλέον ο αμερικανικός στόλος έξω από τη Κύπρο Αρχές Απριλίου 2017 και έχουμε καταιγισμό ειδήσεων και σχολίων για την...
-
Ο Σαλί Μπερίσα, πρώην πρόεδρος της Αλβανίας και πρωθυπουργός της χώρας, προέβη σε μια εξομολόγηση που έδωσε βάση στις φήμες που υπήρχαν μ...
-
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ Ο επιπόλαιος υπολογισμός, μόλις πριν από λίγους μήνες, της άφιξης το πολύ 100.000 λαθρομεταναστών για το 2015...
-
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ... ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ Η αλ...
-
Το Lonely Planet υμνεί την Πελοπόννησο, τα νερά και τις ομορφιές της και την παρουσιάζει ως τον κορυφαίο προορισμό για το καλοκαίρι του 2016...
-
Μάρκος Τρούλης* Εισαγωγή Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ταυτίσει την έννοια της ενεργειακής ασφαλείας (energy security) με τη διασφάλιση του στ...
-
Με κόκκινο σημειώνεται ο συριακός στρατός, με κίτρινο οι κουρδικές δυνάμεις και με γκρι οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (φωτ.: Σ. Κ...
Από το Blogger.
Αρχειοθήκη
Φόρμα επικοινωνίας
Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012
«Προδομένο καλοκαίρι» του Τομάζου Μάου, η «Άλλη Ιθάκη» της Έλενας Αγρότου, «Το πέταγμα του Αετού» του Στέλιου Πέτρου, «Αναζητώντας τον Άλλο Οδυσσέα» του υπογράφοντος, «Καλημέρα Ήλιε - ο Χαμένος Πόλεμος» του Ανδρέα Σαμουήλ, «Η Ζωή μου πριν και μετά το 1974» της Μαρούλας Σιάμισιη είναι κάποιοι τίτλοι βιβλίων που έχουν κάποια κοινά.
Αναφέρονται όλα στο 1974, αποτελούν όλα προσωπικές μαρτυρίες και γράφτηκαν από τους πρωταγωνιστές, εκτός από το βιβλίο της Έλενας Αγρότου, που βασίζεται στο ημερολόγιο του αιχμάλωτου συζύγου της Στέλιου Αγρότη.
Πιθανόν να υπάρχουν και τόσα άλλα βιβλία με παρόμοιο θεματολόγιο, που δεν αναφέρονται εδώ.
Αναμφίβολα το 1974 υπήρξε μια μαύρη σελίδα στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, ένας χαμένος πόλεμος ή μάλλον ακόμα ένας χαμένος πόλεμος. Τα αποτελέσματα - απώλεια ανθρώπινων ζωών, απώλεια αγαπημένων προσώπων, αγνοουμένων, απώλεια πατρώας γης, ξεριζωμός, προσφυγιά. Τις επιπτώσεις αυτών των γεγονότων τις ζούμε ακόμη και σήμερα, εκτός αν εθελοτυφλούμε και θεωρούμε τάχα κάποιοι από εμάς ως νεώτεροι ότι δεν μας αγγίζουν ή καλύτερα ότι ως αναγνώστες μάς κουράζουν. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτά τα γεγονότα έχουν αφήσει κανένα μας ανεπηρέαστο, είτε γεννήθηκε πριν το 1974 είτε μετά.
Το 1974 ως τέτοιο υπήρξε ένα γεγονός που απασχόλησε τη Λογοτεχνία στην Κύπρο και έκανε το μεγάλο μπαμ στη λογοτεχνική παραγωγή. Αυτή η παραγωγή σίγουρα δεν ήταν «καθοδηγημένη» αλλά μια αυθεντική προσπάθεια των δημιουργών να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους για ένα γεγονός που τους προκάλεσε βαθύ ψυχικό πόνο. Επήλθε με κάποιο τρόπο η κάθαρση, όπως συνέβαινε στις αρχαίες τραγωδίες του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αισχύλου. Λειτούργησαν με κάποιο τρόπο ως ψυχοκαθαρτικά για τους συγγραφείς, όπως με τέτοιο τρόπο λειτουργούν και για τους αναγνώστες.
Δεν είμαι από αυτούς που ασπάζονται την άποψη ότι η Λογοτεχνία στην Κύπρο, και αναφέρομαι στους Κύπριους δημιουργούς, έχει ταυτιστεί με το 1974. Κατά την άποψή μου η λογοτεχνική παραγωγή που αναφερόταν στο 1974 ήταν και είναι αναγκαία για να υπάρξει η συνέχεια. Υπάρχουν πολλά βιβλία/ πεζογραφήματα που αναφέρονται στο 1974, που είναι πραγματικά αξιόλογα σε ποιότητα, πλούτο της γραφής, σε διαφορετικότητα με πολλαπλά διδάγματα /μηνύματα και πικρές αλήθειες. Υπάρχουν πολλοί δημιουργοί στην Κύπρο, νέοι και παλιοί, που γράφουν για χαμένες αγάπες, για τον έρωτα, για ανεκπλήρωτους πόθους και όνειρα, για ίντριγκες και προδοσίες ακόμη και για τον θάνατο. Γράφω κι εγώ και γι' αυτά. Αυτό δεν είναι κακό, είναι άλλωστε και αυτά μέσα στην καθημερινότητά μας.
Δεν είναι ένδειξη στασιμότητας, λογοτεχνικής ή άλλης, η ενασχόληση των δημιουργών/συγγραφέων με το 1974. Υπάρχουν πολλές ανείπωτες ιστορίες για το 1974 αλλά και για άλλα ιστορικά γεγονότα του τόπου μας, σύγχρονα και πιο παλιά, τα οποία πρέπει να απασχολήσουν τους δημιουργούς μας. Χωρίς αλαζονεία και έπαρση, αλλά με σεβασμό προς τα γεγονότα και την ιστορία αλλά και την υφιστάμενη λογοτεχνική παραγωγή και με αίσθημα ευθύνης οφείλουμε να συνεχίσουμε να γράφουμε για το 1974. Για να γίνει αυτό πρέπει δημιουργοί και αναγνώστες να συνεχίσουν να διαβάζουν και να ζητούν τέτοια βιβλία. Γιατί; Eπειδή τα βράδια στην Λευκωσία βλέπω τη σημαία στο βουνό απέναντι, φωτισμένη. Εσείς την βλέπετε;
Υ.Σ. Ψάξτε κάποια από αυτά ή κάποιο άλλο βιβλίο που αναφέρεται στο 1974. Βρίσκονται σε κάποια βιβλιοπωλεία ή και βιβλιοθήκες. Διαβάστε τα, αξίζει τον κόπο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Επικοινωνιολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Αναζητώντας τον άλλο Οδυσσέα»
Αναφέρονται όλα στο 1974, αποτελούν όλα προσωπικές μαρτυρίες και γράφτηκαν από τους πρωταγωνιστές, εκτός από το βιβλίο της Έλενας Αγρότου, που βασίζεται στο ημερολόγιο του αιχμάλωτου συζύγου της Στέλιου Αγρότη.
Πιθανόν να υπάρχουν και τόσα άλλα βιβλία με παρόμοιο θεματολόγιο, που δεν αναφέρονται εδώ.
Αναμφίβολα το 1974 υπήρξε μια μαύρη σελίδα στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, ένας χαμένος πόλεμος ή μάλλον ακόμα ένας χαμένος πόλεμος. Τα αποτελέσματα - απώλεια ανθρώπινων ζωών, απώλεια αγαπημένων προσώπων, αγνοουμένων, απώλεια πατρώας γης, ξεριζωμός, προσφυγιά. Τις επιπτώσεις αυτών των γεγονότων τις ζούμε ακόμη και σήμερα, εκτός αν εθελοτυφλούμε και θεωρούμε τάχα κάποιοι από εμάς ως νεώτεροι ότι δεν μας αγγίζουν ή καλύτερα ότι ως αναγνώστες μάς κουράζουν. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτά τα γεγονότα έχουν αφήσει κανένα μας ανεπηρέαστο, είτε γεννήθηκε πριν το 1974 είτε μετά.
Το 1974 ως τέτοιο υπήρξε ένα γεγονός που απασχόλησε τη Λογοτεχνία στην Κύπρο και έκανε το μεγάλο μπαμ στη λογοτεχνική παραγωγή. Αυτή η παραγωγή σίγουρα δεν ήταν «καθοδηγημένη» αλλά μια αυθεντική προσπάθεια των δημιουργών να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους για ένα γεγονός που τους προκάλεσε βαθύ ψυχικό πόνο. Επήλθε με κάποιο τρόπο η κάθαρση, όπως συνέβαινε στις αρχαίες τραγωδίες του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αισχύλου. Λειτούργησαν με κάποιο τρόπο ως ψυχοκαθαρτικά για τους συγγραφείς, όπως με τέτοιο τρόπο λειτουργούν και για τους αναγνώστες.
Δεν είμαι από αυτούς που ασπάζονται την άποψη ότι η Λογοτεχνία στην Κύπρο, και αναφέρομαι στους Κύπριους δημιουργούς, έχει ταυτιστεί με το 1974. Κατά την άποψή μου η λογοτεχνική παραγωγή που αναφερόταν στο 1974 ήταν και είναι αναγκαία για να υπάρξει η συνέχεια. Υπάρχουν πολλά βιβλία/ πεζογραφήματα που αναφέρονται στο 1974, που είναι πραγματικά αξιόλογα σε ποιότητα, πλούτο της γραφής, σε διαφορετικότητα με πολλαπλά διδάγματα /μηνύματα και πικρές αλήθειες. Υπάρχουν πολλοί δημιουργοί στην Κύπρο, νέοι και παλιοί, που γράφουν για χαμένες αγάπες, για τον έρωτα, για ανεκπλήρωτους πόθους και όνειρα, για ίντριγκες και προδοσίες ακόμη και για τον θάνατο. Γράφω κι εγώ και γι' αυτά. Αυτό δεν είναι κακό, είναι άλλωστε και αυτά μέσα στην καθημερινότητά μας.
Δεν είναι ένδειξη στασιμότητας, λογοτεχνικής ή άλλης, η ενασχόληση των δημιουργών/συγγραφέων με το 1974. Υπάρχουν πολλές ανείπωτες ιστορίες για το 1974 αλλά και για άλλα ιστορικά γεγονότα του τόπου μας, σύγχρονα και πιο παλιά, τα οποία πρέπει να απασχολήσουν τους δημιουργούς μας. Χωρίς αλαζονεία και έπαρση, αλλά με σεβασμό προς τα γεγονότα και την ιστορία αλλά και την υφιστάμενη λογοτεχνική παραγωγή και με αίσθημα ευθύνης οφείλουμε να συνεχίσουμε να γράφουμε για το 1974. Για να γίνει αυτό πρέπει δημιουργοί και αναγνώστες να συνεχίσουν να διαβάζουν και να ζητούν τέτοια βιβλία. Γιατί; Eπειδή τα βράδια στην Λευκωσία βλέπω τη σημαία στο βουνό απέναντι, φωτισμένη. Εσείς την βλέπετε;
Υ.Σ. Ψάξτε κάποια από αυτά ή κάποιο άλλο βιβλίο που αναφέρεται στο 1974. Βρίσκονται σε κάποια βιβλιοπωλεία ή και βιβλιοθήκες. Διαβάστε τα, αξίζει τον κόπο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Επικοινωνιολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Αναζητώντας τον άλλο Οδυσσέα»
___________________________________________________
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.
Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.
Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου