ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Στις  7.30 το πρωί ,συγκεντρωθήκαμε στον προαύλιο χώρο του  σχολείου μας,  εμείς οι μαθητές της Β΄ Τάξης, η διευθύντριά μας κ. Αμαλία Ηλιάδη και οι καθηγήτριες κ. Καλλιόπη Μαγαλιού και κ. Καλλιόπη Μπλούνα, πανέτοιμοι για την   εκπαιδευτική τριήμερη εκδρομή μας στη Λιβαδειά. Οι αποσκευές τακτοποιήθηκαν γρήγορα στο λεωφορείο , επιβιβαστήκαμε κι εμείς και ξεκινήσαμε για τον πρώτο προορισμό μας που ήταν η Άμφισσα(Σάλωνα), με ενδιάμεσο σταθμό τη Γραβιά. Ύστερα από μια όμορφη ολιγόωρη  διαδρομή και τον
ενθουσιασμό   μας στο αποκορύφωμά του, αφήνοντας αριστερά μας την εθνική οδό, ανηφορίσαμε στις πλαγιές του Παρνασσού. Φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο και πριν αρχίσουμε να κατηφορίζουμε στις στροφές του Μπράλου,  αντικρίσαμε την όμορφη Γραβιά.      Στα δεξιά του  κεντρικού δρόμου του χωριού βρίσκεται  το σύμβολο της τόλμης, της αποφασιστικότητας και της αυταπάρνησης της ελληνικής φυλής, το ιστορικό χάνι. Το σημερινό  κτίριο είναι σύγχρονο, είναι μία απομίμηση του παλιού, που δυστυχώς κατέρρευσε. Εδώ μέσα γράφτηκε μία από τις πιο λαμπρές σελίδες του Αγώνα του '21, η Μάχη της Γραβιάς  που δόθηκε στις 8 Μαΐου 1821. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με τους άλλους καπεταναίους, κλείστηκαν στο θρυλικό "Χάνι της Γραβιάς" μαζί με τα 118 παλικάρια και συγκράτησαν τις ορδές του Ομέρ Βρυώνη, κόβοντάς τους το δρόμο για τα Σάλωνα και την Πελοπόννησο με στόχο την κατάπνιξη της επανάστασης. Αριστερά του δρόμου, η  προτομή του Οδυσσέα Ανδρούτσου δεσπόζει σε περίοπτη θέση κοντά στο  μεγαλοπρεπή Ναό του Αγίου Αθανασίου.

Φεύγουμε από τη Γραβιά με κατεύθυνση την Άμφισσα ,διασχίζοντας τη χαράδρα ανάμεσα από τον  Παρνασσό και την Γκιώνα. Αφού διανύσαμε περίπου 35 χιλιόμετρα , εμφανίστηκε μπροστά μας το λαδοπράσινο χαλί του ελαιώνα της Άμφισσας  που απλώνεται γύρω από την πόλη, το γνωστό Κρισσαίο Πεδίο της αρχαιότητας και  σε λίγο καταλήξαμε στην είσοδο του αστικού συγκροτήματος.       Η Άμφισσα, η πόλη με την ιστορία αιώνων, είναι κτισμένη στους  πρόποδες  του  βουνού  Έλατος  της  Γκιώνας, και πρωτεύουσα του νομού Φωκίδας.    Είναι μια ήσυχη πόλη με πολλά αξιοθέατα και τεράστια  Πολιτισμική Κληρονομιά. Εμείς σκαρφαλώσαμε  στην κορυφή του βραχώδους λόφου Κόφινας όπου απλώνει τους στιβαρούς χορταριασμένους τοίχους του το φημισμένο κάστρο των Σαλώνων ή κάστρο της Ωριάς, που σύμφωνα με τη μυθολογία κτίστηκε από τους Kύκλωπες. Πρόκειται για οχυρωματικό έργο, που συγκεντρώνει διάφορους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς, από την αρχαιότητα μέχρι τους Φράγκους. Σώζεται ο περίβολος, η εσωτερική πύλη, ο βυζαντινός πύργος της βασίλισσας και η φράγκικη εκκλησία. Το ενδιαφέρον μας  εστιάστηκε και   στην παλιά συνοικία της Άμφισσας «Χάρμαινα» με τα ταμπάκικα, τα παραδοσιακά δηλαδή εργαστήρια βυρσοδεψίας.   Η γραφική αυτή γειτονιά βρίσκεται  πολύ κοντά στο κάστρο.  Περιπλανηθήκαμε στα στενά καλντερίμια και  παρατηρήσαμε τα σκοτεινά εργαστήρια  του κατσικίσιου δέρματος που δουλευόταν στο χέρι με μεράκι και τέχνη από έμπειρους του είδους για την κατασκευή τσαντών, πορτοφολιών, χαρτοφυλάκων και περγαμηνών. Τα ταμπάκικα άρχισαν να παρακμάζουν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω του ανοίγματος της αγοράς στα φθηνότερα εισαγόμενα δέρματα και στις πλαστικές πρώτες ύλες.  Σήμερα έχουν απομείνει 2-3 εργαστήρια ταμπάκηδων που συνεχίζουν με τον παραδοσιακό τρόπο την επεξεργασία του δέρματος. Κοντά στην πηγή της Χάρμαινας (Τουλασίδι) σε παλιό αναπαλαιωμένο κτίριο στεγάζεται η Δημοτική Πινακοθήκη «Σπύρος Παπαλουκάς» την οποία επισκεφτήκαμε και  θαυμάσαμε  τα αθίβολα και τα σχέδια που έκανε ο ζωγράφος - αγιογράφος  Σπύρος Παπαλουκάς  για την αγιογράφηση του Μητροπολιτικού Ναού της Άμφισσας.

Έφτασε μεσημέρι και ύστερα από ένα απολαυστικό γεύμα και λίγη ξεκούραση, ξεκινήσαμε για τη Λιβαδειά όπου θα διανυκτερεύαμε. Δε θα μπορούσαμε βέβαια να μην επισκεφτούμε τους Δελφούς, τον «ομφαλό της γης», όπου βρίσκεται το πανελλήνιο ιερό των Δελφών και το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας.  Δυστυχώς  το ωράριο λειτουργίας του αρχαιολογικού χώρου δεν μας επέτρεψε την είσοδο και αναγκαστήκαμε να συνεχίσουμε το δρόμο μας  για τη Λιβαδειά, την πρωτεύουσα του νομού Βοιωτίας, στους πρόποδες του Ελικώνα.   Φτάσαμε, τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο, φάγαμε και… έτοιμοι για νυχτερινή έξοδο στην πόλη, για διασκέδαση με αναψυκτικό ,τραγούδι και χορό.

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου

Αφύπνιση ,πρωινό και αναχώρηση για Στείρι ,Ορχομενό και Χαιρώνεια. Η πρώτη στάση έγινε στο  σπουδαιότερο βυζαντινό μνημείο της Ελλάδας του 11ου αι., στη Μονή του Οσίου Λουκά του Στειριώτη  που  είναι χτισμένη στις υπώρειες του Ελικώνα, κάτω από την ακρόπολη της αρχαίας Στείριδας κοντά στο χωριό Στείρι της  Βοιωτίας. Είναι το καλύτερα διατηρημένο μοναστηριακό συγκρότημα της μεσοβυζαντινής περιόδου στην Ελλάδα και αποτελείται από  δύο εκκλησίες, τη μονή της Παναγίας και το Καθολικό, που πλαισιώνονται από κελιά και βοηθητικά κτίσματα. Ο παλαιότερος ναός αφιερωμένος στην Παναγία χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 10ου αι. Το καθολικό, που κτίσθηκε στις πρώτες δεκαετίες του 11ου αι. για να στεγάσει το λείψανο του Οσίου, είναι μεγαλύτερο στις διαστάσεις με υπόγεια κρύπτη. Τα ψηφιδωτά που διακοσμούν τους τοίχους του καθολικού αποτελούν κορυφαία αριστουργήματα της βυζαντινής τέχνης.   Ο Όσιος,    σε   νεαρότατη  ηλικία  επέλεξε  τη μοναστική ζωή. Μόνασε σε διάφορα μοναστήρια  και μετά από συνολικά 35 έτη μοναστικού βίου, το 946, εγκαταστάθηκε στην τοποθεσία όπου βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι, και πέθανε εκεί σε ηλικία 56 ετών.  Ήταν γνωστός και αγαπητός, όσο ζούσε. Θεράπευε ασθενείς, συμβούλευε τους ανθρώπους σε διαφόρων ειδών προβλήματα και ήταν προικισμένος με την ικανότητα να προφητεύει το μέλλον . 

Δεύτερη στάση στον Ορχομενό της Βοιωτίας, απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο της πόλης και την αρχαία Ακρόπολη του Ορχομενού όπου βρίσκεται η Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Μονή της Παναγίας Σκριπού. Είναι κτίσμα του 9ου αιώνα και από το αρχικό συνολικό συγκρότημα σήμερα σώζεται μόνον το Καθολικό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ενώ  τα δύο ανατολικά κλίτη  λειτουργούν  ως παρεκκλήσια των Αγίων Πέτρου και Παύλου.   Είναι εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο. Στην τοιχοδομία του έχει χρησιμοποιηθεί άφθονο έτοιμο αρχαίο υλικό  το οποίο προέρχεται από τον κοντινό αρχαιολογικό χώρο της ιστορικής πόλης του Ορχομενού. Ο ναός διασώζει θαυμάσια παλαιοχριστιανικά γλυπτά, σπάνιες επιγραφές της χριστιανικής, αλλά και της προχριστιανικής περιόδου, που χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό υλικό. Ο γλυπτικός διάκοσμος του καθολικού της Μονής είναι πλούσιος στις εσωτερικές και εξωτερικές του επιφάνειες. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες οι παλαιότερες από τις τοιχογραφίες που κοσμούν τον ναό είναι του 12ου αιώνα .

Αφήσαμε τη Μονή Σκριπού και κατευθυνθήκαμε προς τη Χαιρώνεια όπου πλησιάζοντας   από το δρόμο της Λιβαδειάς, το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν ένα μαρμάρινο βάθρο με ένα τεράστιο λιοντάρι( ύψος 5,30 μ.) , περιτριγυρισμένο από κυπαρίσσια. Ήταν το Λιοντάρι της Χαιρώνειας. Η έκφρασή του σοβαρή, σχεδόν θλιμμένη. Αρκετοί στο παρελθόν ερμήνευσαν την έκφραση αυτή σαν ένδειξη της θλίψης για τον αποδεκατισμό της επίλεκτης στρατιωτικής μονάδας των Θηβαίων, του Ιερού Λόχου.  Το μνημείο στήθηκε λίγο μετά τη Mάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. για να σημαδέψει τον ομαδικό τάφο στον οποίο τάφηκαν κατά την παράδοση οι νεκροί ιερολοχίτες, όταν ο Φίλιππος επέτρεψε την ταφή των νεκρών στους Θηβαίους. Οι ανασκαφές που διενεργήθηκαν στα τέλη του 19^ου και στις αρχές του 20^ου αιώνα αποκάλυψαν πράγματι τους σκελετούς 254 ανδρών μαζί με τμήματα οπλισμού.                                                                                                                                       Οι επισκέψεις μας πήραν τέλος και ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στη βάση μας για να ξεκουραστούμε και να περιηγηθούμε και στα αξιοθέατα της πόλης της Λιβαδειάς                                                            Η Λιβαδειά  είναι μια πόλη με διάσπαρτα μνημεία ιστορικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και πολιτιστικούς και ψυχαγωγικούς χώρους.  Στην  «καρδιά» της  βρίσκεται η γραφική τοποθεσία της Κρύας μια περιοχή μοναδικού φυσικού κάλλους. Εδώ είναι οι αρχαίες πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης, στον ποταμό Έρκυνα, από τις οποίες υδρεύεται και σήμερα η πόλη.  Η διαδρομή κατά μήκος του ποταμού, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον με τις πέτρινες γέφυρες από την εποχή της Τουρκοκρατίας, τον νερόμυλο, την νεροτριβή αλλά και τα παλιά κτίρια.  Εδώ επίσης βρίσκεται  το αρχαίο Τροφώνιο Άντρο ή Τροφώνιο Μαντείο, που υπήρξε ένα από τα πέντε γνωστά Μαντεία της αρχαιότητας. Μέσα στο φαράγγι του ποταμού της Έρκυνας στις πηγές της Κρύας  βρίσκεται και  το ομώνυμο ανοικτό πέτρινο θέατρο που κατασκευάστηκε το 1987  και αυτό που το χαρακτηρίζει είναι η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική αλλά και η πολύ καλή ακουστική.     Εντυπωσιακός είναι και ο  Πύργος του Ρολογιού, ο οποίος χτίστηκε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και χρησίμευε ως πυρσός. Το 1803, ο λόρδος Έλγιν, χάρισε στην πόλη ένα Ρολόι, το οποίο τοποθετήθηκε στον Πύργο λόγω της περίοπτης θέσης του και είναι ένα από τα χαρακτηριστικά σημεία στην πόλη.  Βραδιάσαμε περπατώντας μέσα στο λιθόστρωτο, φωτογραφίζοντας  τα πέτρινα τοξωτά  γεφυράκια και το θαυμάσιο τοπίο, και τώρα ήταν η ώρα για φαγητό και για μια ακόμη νυχτερινή έξοδο.

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου

Πρωί-πρωί, μετά το πρωινό, γίνεται η μεταφορά των αποσκευών στο λεωφορείο  καθώς είναι η τελευταία μέρα της εκδρομής μας και αρχίζει η διαδικασία της επιστροφής. Πρώτη στάση σε ένα από τα ομορφότερα παραδοσιακά                                                                                     τοπία της Ελλάδος, στο υπέροχο Γαλαξίδι.  Χαρακτηρισμένος ως παραδοσιακός οικισμός από το 1978, το Γαλαξίδι έχει μια αρχοντική ομορφιά που σε ταξιδεύει. Σχεδόν έναν αιώνα μετά, η ζωή κινείται σε άλλους ρυθμούς και το Γαλαξίδι είναι πλέον μια ήσυχη κωμόπολη που προσφέρει πολλά αξιοθέατα και μνημεία στον επισκέπτη. Εμείς επισκεφτήκαμε το Ναυτικό & Ιστορικό Μουσείο όπου φιλοξενούνται σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και μια από τις πιο πλούσιες συλλογές από ναυτικά όργανα, νηολόγια, πίνακες και άλλα αντικείμενα , και τον   Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του πολιούχου της κωμόπολης. Ο ναός είναι βυζαντινού ρυθμού με δυο καμπαναριά και τρούλο και  χτίστηκε  το 1902. Το τέμπλο του είναι έργο του φημισμένου Μετσοβίτη Αναστάσιου και είναι ένα αριστούργημα ξυλογλυπτικής με ανάγλυφη την Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Περπατήσαμε δίπλα στη θάλασσα, θαυμάσαμε τους μικρούς όμορφους ξενώνες, τα αναπαλαιωμένα αρχοντικά και τις περιποιημένες ταβέρνες, και αναχωρήσαμε για την Ιτέα.   Θα ήταν παράληψή μας εάν δεν κάναμε μία βόλτα στην παραλία της όμορφης Ιτέας, το επίνειο της Άμφισσας. Είναι  μια γραφική παραλιακή κωμόπολη αγκαλιασμένη από τον Κορινθιακό κόλπο με πολλές φυσικές ομορφιές. Ακολούθησε γεύμα και αναχωρήσαμε, για να καταλήξουμε, ύστερα από αρκετά μεγάλη διαδρομή, σε ένα ορεινό πέρασμα στην Στερεά Ελλάδα, ανάμεσα από το όρος Οίτη και τον Μαλιακό κόλπο, όπου βρίσκονται οι ένδοξες Θερμοπύλες.  Η περιοχή έχει πάρει το όνομά της από κοντινές πηγές «θερμού» νερού που υπάρχουν ακόμη στις παρυφές του λόφου Οι Θερμοπύλες είναι κυρίως γνωστές εξαιτίας της Μάχης των Θερμοπυλών, το 480 π.Χ.  μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, όπου οι 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα μαζί με 700 Θεσπιείς έπεσαν στο πεδίο της μάχης υπερασπίζοντας τα στενά των Θερμοπυλών.   Η μάχη των Θερμοπυλών αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές μάχες στην ελληνική και στην παγκόσμια ιστορία.  Είναι λαμπρό παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και υπακοής στην πατρίδα.   Αρχικά επισκεφτήκαμε το Κέντρο Ιστορικής Ενημέρωσης Θερμοπυλών του Δήμου Λαμιέων που βρίσκεται κοντά στο μνημείο του Λεωνίδα και έχει τη μορφή δόρατος με κατεύθυνση προς το βορρά.  Οι υπερσύγχρονες, καλαίσθητες εγκαταστάσεις του, προκάλεσαν το θαυμασμό μας και πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στην πρώτη αίθουσα  προκαταρκτικής ενημέρωσης  όπου παρακολουθήσαμε μια  εισαγωγική τρίλεπτη ταινία.

Στη συνέχεια, πήγαμε στην αίθουσα διαδραστικών εφαρμογών, όπου σε οκτώ δυναμικά τραπέζια παρουσιάζονται οι πολυμεσικές εφαρμογές με θέμα το ιστορικό πλαίσιο της μάχης και την απήχησή της μέχρι τις μέρες μας. Εκεί, παίζοντας, συλλέξαμε πληροφορίες για τη μάχη των Θερμοπυλών. Ακολούθησε η αίθουσα Εικονικής Πραγματικότητας, όπου παρακολουθήσαμε , με ειδικά γυαλιά , την προβολή της τρισδιάστατης ψηφιακής ταινίας για το στρατιωτικό εξοπλισμό Ελλήνων και Περσών. Η ξενάγηση ολοκληρώθηκε με ένα ταξίδι στο χρόνο. Στην εφαρμογή Εικονικής Πραγματικότητας με θέμα τη μάχη των Θερμοπυλών  μεταφερθήκαμε  στο πεδίο της μάχης και συμμετείχαμε ενεργά στην προετοιμασία των στρατιωτών πριν από τη σύγκρουση.  Βγαίνοντας από το κτίριο νιώσαμε  ικανοποιημένοι διότι βιώσαμε και ανακαλύψαμε τη σημασία της μάχης των Θερμοπυλών ως ιστορικού γεγονότος και στοιχείου της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Σε ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο με τη βοήθεια της τεχνολογίας συνδυάσαμε τη μάθηση με την ψυχαγωγία.   Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το μνημείο του Λεωνίδα που βρίσκεται απέναντι από τον ιστορικό λόφο του Κολωνού .Είναι ένα μνημείο με παραστάσεις.   Αριστερά και δεξιά υπάρχουν δύο  μαρμάρινα αγάλματα που το ένα  αναπαριστά τον Ευρώτα ποταμό, ενώ το άλλο την οροσειρά του Ταΰγετου.    Στο κέντρο το βάθρο, με τη φράση «Μολών λαβέ» και  το χάλκινο άγαλμα του Λεωνίδα που κρατά ασπίδα και δόρυ. Το βλέμμα του είναι το βλέμμα της περηφάνιας, της περιφρόνησης για το θάνατο, της απόλυτης συναίσθησης του καθή­κοντος και της θυσίας, το απόλυτο παράδειγμα της παλικαριάς και του χρέους προς την πατρίδα. Δυστυχώς έφτασε η ώρα για επιβίβαση στο λεωφορείο και επιστροφή στα Τρίκαλα. Αυτή η εκδρομή ήταν μια ευχάριστη και εποικοδομητική εμπειρία ,ένα συνονθύλευμα γνώσης και ψυχαγωγίας. Η συνολική αποτίμησή της είναι απόλυτα θετική. Μαθητές και εκπαιδευτικοί αποκομίσαμε εξαιρετικά σημαντικές εμπειρίες, που δικαιολόγησαν απόλυτα το μορφωτικό χαρακτήρα της. Επιστρέψαμε κουβαλώντας μέσα μας τις απαράμιλλες φυσικές ομορφιές της πατρίδας μας, την τεράστια  πολιτισμική μας κληρονομιά και το πνεύμα  των προγόνων μας. Θα θέλαμε να το ξανακάνουμε!      ΣΔΟΓΚΟΣ ΗΛΙΑΣ Μαθητής Β3 Τάξης 3ΟΥ Γυμνασίου Τρικάλων

ΠΗΓΕΣ

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%80%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%82

http://www.plutarcheio.gr/Default.aspx?tabid=86

 http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=4924

___________________________________________________

Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.

Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.

Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...