ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Πώς η Τουρκία έχασε την Αραβική Άνοιξη
Όταν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν [1] από την Τυνησία [2] στην Αίγυπτο [3], την Λιβύη [4], και την Συρία [5] πριν από πέντε χρόνια, οι αισιόδοξοι δήλωναν ότι η Μέση Ανατολή ήταν στο χείλος ενός δραματικού δημοκρατικού μετασχηματισμού. Μεταξύ των πιο αισιόδοξων ήταν οι ηγέτες της Τουρκίας [6], οι οποίοι είδαν την αναστάτωση ως μια ευκαιρία για να υλοποιήσουν το νεο-οθωμανικό όνειρο της τοποθέτησης της Τουρκίας, μιας
μουσουλμανικής δημοκρατίας με στενούς δεσμούς τόσο με την Δύση όσο και με Αραβικά έθνη, ως περιφερειακό ηγέτη. Πέντε χρόνια αργότερα, η αισιοδοξία για την Αραβική Άνοιξη έχει καταρρεύσει, και μαζί με αυτήν οι τουρκικές επιδιώξεις. Η Λιβύη και η Συρία έχουν εμπλακεί σε εμφύλιους πολέμους, η Αίγυπτος γίνεται όλο και περισσότερο αυταρχική, και η Τυνησία -αναμφισβήτητα η μοναδική ιστορία επιτυχίας μεταξύ τους- αποτελεί μαγνήτη [7] για το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) [8]. Η Τουρκία, εν τω μεταξύ, έχει βιώσει την δική της ταχεία αναστροφή της τύχης. Αντί να προβάλλει επιρροή, η Άγκυρα είναι πιο απομονωμένη από ποτέ.

Για τη συνέχεια FA